Tenenkrommend
Soms lees je in de media tenenkrommende verhalen op het gebied van bouwen, waarvan je je afvraagt hoe iemand het ooit zo heeft kunnen opschrijven. Is het echt zo slecht bedacht of heeft de auteur er niets van begrepen? En waarom heeft de bedenker of de auteur dan niet iemand gevraagd die er wel verstand van heeft? En waarom legt niemand de goegemeente uit hoe het echt in elkaar zit?
Je ziet dat momenteel heel sterk bij de overgang naar all-electric. Ineens duiken er allerlei verhalen op van ‘ingenieuze uitvinders’ die wel weten hoe je ‘heel voordelig en energiezuinig’ all-electric kunt worden. Met infraroodpanelen of elektrische vloerverwarming of een elektrische ketel bijvoorbeeld. En media – zelfs vakmedia – trappen er elke keer weer in en de ‘uitvinders’ scoren publiciteit en wellicht ook nog klanten.
Niet zo moeilijk
Inderdaad kun je op die manier all-electric worden. Soms kan het zelfs ook een zinvolle bijdrage leveren; denk aan infrarood-panelen voor ruimtes die je maar een enkele keer en voor korte tijd wilt verwarmen. Maar hoger dan een COP van 1 zul je niet komen. De perpetuum mobile bestaat helaas niet. Energie wordt niet zo maar uit zichzelf meer. Daarvoor moet je energie toevoegen, zoals de warmtepomp energie uit buitenlucht of de bodem toevoegt. Zo moeilijk is dat toch niet? Kennelijk wel want het ‘misverstand’ duikt elke keer weer op. Zie bijvoorbeeld de discussies op LinkedIn.
En dat is niet het enige voorbeeld. Uit wat ik hoor van allerlei mensen uit de bouwsector kan bijna iedereen op zijn eigen vakgebied zo een aantal van dit soort verhalen opsommen die de plank volledig mis slaan, maar die wel als zoete broodjes over de toonbank gaan. Denk ook maar eens aan een term als circulair. Klinkt goed en zeer bruikbaar voor marketing. Maar dan lees ik in de krant zelfs over een ‘circulaire zoutstrooier’ van de Provincie Overijssel. Wat blijkt? Het ding is opgelapt zodat die nog tien jaar langer mee kan…
Klok en klepel
Natuurlijk is er geen enkel serieus bedrijf dat dergelijke tenenkrommende indianenverhalen voor zijn rekening wil nemen. De meeste bedrijven willen zich graag profileren als deskundige en betrouwbare partner voor hun klanten. En daar past een eerlijk verhaal bij.
Maar toch…
Toch lees ik – en u vast ook – regelmatig verhalen waarvan je je afvraagt wie het nou niet begrepen heeft. Is het echt zo slecht bedacht of verteld of is het zo slecht opgeschreven? Van die verhalen die nét niet kloppen. Waarin klokken luiden maar de klepel niet gevonden is. Waarin gestrooid wordt met zogenaamde feiten die nét niet waar blijken te zijn en waarin beweringen de plank nét misslaan.
Je zult er als bedrijf maar aan meewerken. De meeste lezers zullen het misschien niet opmerken, maar stel je nu eens voor dat de lezer een potentiële klant of adviseur is die wel verstand van zaken heeft… En dat die met kromme tenen jouw verhaal met zulke missers zit te lezen?
Ik zou zeggen: huur een auteur in met verstand van zaken die vooral kritische vragen kan en durft te stellen en die je helpt om het eerlijke verhaal op een goede manier voor het voetlicht te brengen. Want eerlijk duurt het langst. Succes verzekerd! (En inderdaad: ik ben daarvoor beschikbaar.)
Uw voorbeelden van grote en kleine missers en bewuste misleidingen zijn overigens van harte welkom!
Henk Wind
HWBouwComm